martes, 26 de mayo de 2015

Επιπτώσεις Μνημονίου (B' μέρος)





ΚΥΠΡΟΣ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ (ΜΑΡΤΙΟΣ ΤΟΥ 2013) 


ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

"Η χώρα μου είναι θύμα μίας εν ψυχρώ ληστείας. Μας έκλεψαν 3.5 δισεκατομμύρια ευρώ και τα έδωσαν σε μία ελληνική τράπεζα. Οι οικονομίες μίας ζωής, τα λεφτά που πήραν οι συμπολίτες μας από την συνταξιοδότησή τους. Η Τρόικα και το Eurogroup αποφάσισαν, και εμείς έπρεπε να συμφωνήσουμε με το πιστόλι στον κρόταφο". Αυτά τα λόγια εκστόμισε ο αρχηγός του κεντρώου Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ) κ. Νικόλας Παπαδόπουλος που τάχθηκε εναντίον της πολιτικής αυστηρής λιτότητας μετά από την ρήξη με την συντηρητική κυβέρνηση του κ. Νίκου Αναστασιάδη. Σε αυτό το κείμενο θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στην υλοποίηση του σχεδίου της ΕKT υποχρεώνοντας την Λευκωσία να ξεπουλήσει τα ελληνικά υποκαταστήματα της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής Τράπεζας και της Ελληνικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς.



Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ EUROGROUP ΤΗΣ 15ΗΣ - 16ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 2013 ΚΑΙ ΟΙ ΡΗΤΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ 

Από το 2010 οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αμφισβητούσαν την βιωσιμότητα των κυπριακών χρηματοοικονομικών φορέων για την μεγάλη έκθεσή τους στην Ελλάδα. Το 2012, το κούρεμα κατά 50% του χρέους των Αθηνών προξένησε την ραγδαία επιδείνωση της δημοσιονομικής κατάστασης της Μεγαλονήσου καθιστώντας αναπόφευκτη την κατάστρωση προγράμματος έκτακτης ανάγκης. Η ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο επισημοποιήθηκε μετά την συνεδρίαση του Eurogroup της 15ης - 16ης Μαρτίου του 2013 όπου οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης έθεσαν ως όρο δανειοδότησης την αποξένωση των δραστηριοτήτων των προαναφερθέντων τραπεζών. Η κίνηση των πιστωτών αιτιολογήθηκε ως εξής: 

A) Αποτελεσματική αντιμετώπιση της δυσανάλογης αύξησης των χρεών του Κυπριακού Δημοσίου. Χωρίς σχέδιο εξυγίανσης, η Λαϊκή θα χρεοκοπούσε δημιουργώντας ντόμινο εξελίξεων στην εθνική οικονομία.

B) Απαγόρευση της επιβολής περιοριστικών μέτρων στις συναλλαγές σε ιδρύματα που λειτουργούν έξω από την χώρα προέλευσης χωρίς την συγκατάθεση της Κεντρικής Τράπεζας του φιλοξενούντος κράτους. Επιπλέον, η Τρόικα φοβόταν ότι η εφαρμογή της εν λόγω πρωτοβουλίας σε μία Ελλάδα μαστιγωμένη από τα Μνημόνια θα προκαλούσε την μαζική απόσυρση καταθέσεων και την επακόλουθη κατάρρευση του Κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος. 


Στις 22 Μαρτίου δημοσιεύτηκε ο περί Eξυγίανσης Πιστωτικών και Άλλων Ιδρυμάτων Νόμος που απέδιδε στην Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου την εξουσία να εκκαθαρίσει αφερέγγυους οργανισμούς. Ως εκ τούτου, στις 26 του ιδιου μηνός ο Διοικητής κ. Πανίκος Δημητριάδης υπέγραψε την σύμβαση πώλησης εκ μέρους της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής Τράπεζας και ταυτοχρόνως ο Γενικός Διευθυντής της Διεύθυνσης Εξωτερικού της Ελληνικής Τράπεζας κ. Πέτρος Ιωαννίδης έκλεισε την αντίστοιχη συμφωνία.


ΟΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ    

Στις αρχές Μαρτίου του 2013 κλιμάκιο της Τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) επισκέφτηκε την Κύπρο προκειμένου να ενημερωθούν οι ντόπιοι ιθύνοντες για τις κατευθυντήριες γραμμές του πακέτου διάσωσης. Μετά από τηλεφωνικές επαφές με την Τράπεζα της Ελλάδος, στις 9 Μαρτίου εκπρόσωποι της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, του Υποργείου Οικονομικών και των δανειστών αναχώρησαν για την Αθήνα για να συζητήσουν τους όρους της εκποίησης. Πάντως, οι δυο πλευρές δεν πέτυχαν συμβιβασμό λόγω της διαφωνίας τους σχετικά με την αποτίμηση των δανειακών χαρτοφυλακίων των τριών ιδρυμάτων. Έκτοτε, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανέλαβε την διαχείριση του θέματος και συνήψε σύμβαση πώλησης σύμφωνα με τα ακόλουθα σημεία:

A) Η αποτίμηση των δανειακών χαρτοφυλακίων έπρεπε να λάβει υπόψη της τις προβλέψεις κερδοφορίας στο πιο δυσμενές μακροοικονομικό περιβάλλον τις οποίες είχε υπολογίσει η αμερικάνικη συμβουλευτική εταιρεία PIMCO,

B) Καταβολή 50% του συνολικού ποσού (1.5 δις) από τον αγοραστή και του υπόλοιπου 50% από τον πωλητή. Με αυτό τον τρόπο, οι μητρικές επιχειρήσεις θα έπρεπε να συμβάλουν στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών υποκαταστημάτων τους,

Γ) Διεξαγωγή αυστηρού ελέγχου για τα δάνεια που θα παραχωρούνταν και αναθεώρηση της έκθεσης της PIMCO εξαιτίας των εξόδων αναδιοργάνωσης των συγκεκριμένων οργανισμών. Σε αυτήν την περίπτωση, ο αγοραστής θα δικαιούτο μείωση έως 350 εκατομμύρια ευρώ στο τίμημα πώλησης.


Το ζήτημα αποτέλεσε το αντικείμενο της συνεδρίασης του Eurogroup της 15ης - 16ης Μαρτίου του 2013. Την επόμενη ημέρα, η Τράπεζα της Ελλάδος μπήκε σε επαφή με την Εθνική Τράπεζα, την Alpha Bank, την Τράπεζα Πειραιώς και το Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο για να τους προτείνει την απόκτηση του υγιούς τμήματος των ελληνικών παραρτημάτων των κυπριακών ιδρυμάτων σύμφωνα με τα οριζόμενα από τις Βρυξέλλες. Στις 22 Μαρτίου η Τράπεζα Πειραιώς εκδήλωσε το ενδιαφέρον της για την συναλλαγή και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα κατάβαλλε την συμφωνηθείσα χρηματική ποσότητα. Στο μεταξύ, η διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη και στην Μεγαλόνησο: στις 18 Μαρτίου η Μονάδα Εξυγίανσης της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου ανακοίνωσε την απόφαση του Eurogroup στους τρεις εμπλεκόμενους οργανισμούς οι οποίοι αρνήθηκαν συνθήκες τοσο επιβλαβείς για τα συμφέροντά τους. Παρ'όλα αυτά, η στάση τους αψηφήθηκε.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Πειραιώς εξέφρασε την δυσαρέσκεια του με το τελικό κείμενο της σύμβασης και απαίτησε την ένταξη ρήτρας που θα επέτρεπε στον αγοραστή να ακυρώσει την συμφωνία εαν το κόστος αναπροσαρμογής ξεπερνούσε τα 350 εκατομμύρια ευρώ. Ως συνήθως, οι πολιτικοί υπακούουν στις διαταγές των κερδοσκόπων: ο τότε Επίτροπος Ανταγωνισμού κ. Joaquín Almunia, ο πρώην Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης προχώρησαν στις εξής τροπολογίες που εξαγγέλθηκαν κατά την διάρκεια της συνεδρίασης του Eurogroup της 25ης Μαρτίου:


A) Περαιτέρω μείωση έως 450 εκατομμύρια ευρώ στο τίμημα πώλησης,

B) Κατάργηση της παραγράφου που παραχωρούσε στον επενδυτή να αναθεωρήσει τις προβλέψεις της PIMCO,

Γ) Καταβολή του 67% του συνολικού ποσού από τον αγοραστή (1.005.000.000 ευρώ). Στο τέλος, η Τράπεζα Πειραιώς πλήρωσε μόνο 524.000.000 ευρώ.


Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν στην Λευκωσία μεταξύ στελεχών της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου και της Τράπεζας Πειραιώς παρουσία απεσταλμένων των πιστωτών, της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Η απουσία των πολιτικών αρχών και των αντιπρόσωπων των τριών υπό ξεπούλημα χρηματοοικονομικών οργανισμών επιβλήθηκε από την Τρόικα. Έτσι, ο ιδιώτης εξασφάλισε:


A) Τα δανειακά χαρτοφυλάκια των ελληνικών παραρτημάτων των κυπριακών ιδρυμάτων. Η PIMCO αποτίμησε τα περιουσιακά στοιχεία τους στα 16.2 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό 3.1 δισεκατομμυρίων κάτω από την αξία που είχε αναφερθεί στα τραπεζικά βιβλία, 

B) Την ιδιοκτησία των γραφείων αξίας 250 εκατομμυρίων ευρώ,

Γ) Τις υποχρεώσεις των καταθέσεων που ανέρχονταν στα 15 δισεκατομμύρια ευρώ με ημερομηνία 15 Μαρτίου του 2013.

Δ) Την διαχείριση των εργασιακών συμβάσεων. Εκείνη την εποχή, τα ελληνικά υποκαστήματα των κυπριακών τραπεζών αριθμούσαν 5268 υπαλλήλους.



Στο επόμενο κεφάλαιο θα παρουσιαστεί το προφίλ της Τράπεζας Πειραιώς και θα αναλυθούν οι λόγοι αυτής της επιλογής. 


Συντάκτης και εκφωνητής: Antonio Giovetti
Τεχνική υπηρεσία του blog: Sergio Pérez Pérez
Μαγνητοσκόπηση και ήχος: Aless Vill
Φωτογραφίες: www.goldnews.com.cy, article.wn.com.


Πηγές: 

http://www.sigmalive.com/news/oikonomia/211863/idou-to-sxedio-tou-kourematos-kai-ksepoulimatos-ton-trapezon

file:///C:/Users/usuario/Downloads/ecb_final.pdf%20(2).pdf

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/245044/apokalypsi-tagesspiegel-to-kourema-tou-2013-prokrithike-mines-prin

http://www.philenews.com/el-gr/oikonomia-kypros/146/245405/oloi-ixeran-gia-to-kourema-apokalyptikes-plirofories

http://www.efsyn.gr/arthro/promeletimeno-egklima-stin-kypro

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/765437/Article.aspx

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://www.bankofgreece.gr/BoGDocuments/%CE%9D.3601-1.8.2007-%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.pdf


https://www.ecb.europa.eu/ecb/legal/pdf/el_con_2013_10_draft_law_1.pdf




















martes, 5 de mayo de 2015

Efectos Memorándum (Segunda Parte)

Enlace a la primera parte | Enlace a la tercera parte






CHIPRE: HISTORIA DEL FRACASO POLÍTICO Y ECONÓMICO DE UN PAÍS

LOS EFECTOS COLATERALES DEL MEMORÁNDUM: LA VENTA A PRECIO DE SALDO DE LAS SUCURSALES GRIEGAS DE LOS BANCOS CHIPRIOTAS

SEGUNDO CAPÍTULO: LAS NEGOCIACIONES CON LOS PODERES FÁCTICOS Y EL MÉTODO DE EXPOLIO (MARZO DE 2013)



INTRODUCCIÓN


"Mi País fue víctima de un saqueo friamente planificado. Nos robaron 3.5 mil millones de euros para enriquecer a un banco griego. Se llevaron los ahorros de los ciudadanos y el dinero de los pensionistas. La Troika y el Eurogrupo habían decidido de antemano la aplicación de semejantes medidas y nosotros tuvimos que acatarlas con una pistola en la sien. Fue uno de los mayores escándalos de la historia de la zona euro"Así se expresó Nikolas Papadopoulos, el líder del Partido Demócrata, una formación de centro que inicialmente había apoyado las políticas de austeridad para luego asumir una postura más crítica al respecto. En este artículo se hará hincapié en el contexto en el que se materializó el plan del Banco Central Europeo examinado en el capítulo anterior y las condiciones que obligaron a  Nicosia a traspasar al Banco del Pireo la gestión y la propiedad de las oficinas helenas del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank.


LA SESIÓN DEL EUROGRUPO DEL 15/16 MARZO DE 2013 Y LAS CLÁUSULAS DEL RESCATE

A partir del año 2010 las agencias de calificación de riesgos advirtieron a las autoridades de la pequeña Nación mediterránea de que su sistema financiero quedaba excesivamente expuesto a la crisis griega. A lo largo de 2012, la quita del 50% de los bonos soberanos de Atenas hizo precipitar la situación de las arcas de la isla y la hipótesis de un rescate cogía cada vez más fuerza. La intervención se formalizó en la sesión del Eurogrupo del 15/16 de Marzo de 2013 en la que los Ministros de Economía de los Países que habían adoptado la moneda única impusieron a cambio del préstamo la venta a terceros de las sucursales helenas de los bancos chipriotas. Esta exigencia se fundamentaba en los siguientes motivos:


A) Necesidad de atajar un aumento desproporcionado de la deuda pública de Nicosia. Sin un programa de ajustes, la Troika (UE-BCE-FMI) daba por sentado que la quiebra de Cyprus Popular Bank hubiera producido un efecto dominó en la economía nacional.

B) Imposibilidad de poner en marcha un "corralito" en entidades crediticias situadas fuera del País de origen sin el consentimiento del Banco Central del Estado de acogida. Los acreedores temían que la implementación de dicha iniciativa hubiera causado una fuga masiva de capitales en una Grecia devastada por los recortes draconianos. En consecuencia, el Fondo de Garantías de Depósitos no hubiera podido cubrir las pérdidas provocando el vapuleamiento de la banca chipriota.  

En fecha 22 de Marzo de 2013 fue publicada la Ley de saneamiento de instituciones financieras que atribuía al Banco Central de Chipre el poder de desprenderse de organizaciones consideradas económicamente inviables. En virtud de esta disposición, el 26 de Marzo el Gobernador Panikos Dimitriadis dio su visto bueno a la liquidación de los activos griegos del Banco de Chipre y Cyprus Popular Bank. Asimismo, el Director General del Departamento de Comercio Exterior de Hellenic Bank Petros Ioannidis firmó el convenio con los inversores.




LAS CONVERSACIONES CON BRUSELAS Y LAS CONDICIONES DE COMPRAVENTA

A comienzos del mes de Marzo de 2013 los representantes de los acreedores viajaron a Chipre para ilustrar a los responsables políticos y financieros locales las directrices del plan económico del BCE a cuya aplicación quedaba supeditado el otorgamiento del préstamo. Tras algunas conversaciones telefónicas previas, el día 9 de Marzo una delegación de funcionarios del Banco Central de Chipre, del Ministerio de Economía y de la troika se marchó a Atenas para negociar con la cúpula del Banco de Grecia los términos de la cesión, pero las partes manifestaron fuertes divergencias acerca de la valoración de las carteras de crédito de las tres entidades implicadas en la operación. A esa altura, la pelota pasó a la Dirección General de Competencia de la Comisión Europea que estipuló un contrato de compraventa a través de estos tres puntos:


A) Valoración de las carteras de crédito del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank según las previsiones de rentabilidad en el escenario macroeconómico más adverso efectuadas por la firma de inversión estadounidense PIMCO;

B) Reparto equitativo (50-50%) entre el comprador y el vendedor de la cuantía a abonar (1.5 mil millones de euros). De esta forma, las empresas matrices tenían que contribuir a la recapitalización de sus sedes en Grecia;  

C) Realización de un estricto control sobre la concesión de créditos a particulares o empresas. Además, se planteaba una revisión de los datos elaborados por PIMCO que contemplase los gastos de organización de las nuevas entidades. En este caso, el adquisidor hubiera obtenido un descuento de hasta 350 millones de euros sobre el precio de venta.



El asunto fue debatido en la sesión del Eurogrupo del 15/16 Marzo de 2013. El día siguiente, el Banco de Grecia entabló contactos con el Banco Nacional de Grecia, Alpha Bank, el Banco del Pireo y el Banco Postal de Grecia para sondear su disponibilidad a la adquisición de acuerdo con las disposiciones pactadas con Bruselas. El 22 de Marzo la propuesta fue aceptada por el Banco del Pireo que no hubiera cargado con los costes del negocio puesto que el dinero hubiera sido proporcionado por el Fondo Helénico de Estabilidad Financiera (el FROB griego). Mientras tanto, el proceso burocrático se desarrollaba también en la isla: el día 18 de Marzo la Unidad de Saneamiento Financiero del Banco Central de Chipre comunicó las decisiones del Eurogrupo a las directivas del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank que rechazaron condiciones tan dañinas para sus intereses. Sin embargo, su parecer fue desestimado.

El Consejo de Administración del Banco del Pireo no mostró su conformidad con las normas contractuales y exigió la inclusión de un apartado sobre la posibilidad de rescindir el convenio en caso de que la inversión para la reestructuración de las tres compañías rebasase la cifra de 350 millones de euros. Como sucede habitualmente, la economía manda y la política obedece supinamente: el entonces Comisario europeo de Competencia Joaquín Almunia, el ex Primer Ministro heleno Antonis Samarás y el Presidente de la República de Chipre Nikos Anastasiadis acordaron las siguientes modificaciones que fueron anunciadas en la nueva reunión del Eurogrupo programada para el día 25 de Marzo:


A) Ampliación del descuento de 350 a 450 millones de euros;

B) Derogación de la cláusula que otorgaba al comprador el derecho de revisar las estimaciones de PIMCO;


C) Aumento hasta el 67% (1.005.000.000 €) de la cantidad a abonar por parte del adquisidor, quien finalmente depositó cerca de un 35% (524.000.000 €).



Las negociaciones prosiguieron en Nicosia entre representantes del Banco Central de Chipre y del Banco del Pireo ante la presencia de miembros de la Troika, del Banco de Grecia y del Fondo Helénico de Estabilidad Financiera. La participación de funcionarios de las tres instituciones afectadas y de las autoridades civiles no se consideró oportuna por expresa voluntad de los prestamistas. Así, el Banco del Pireo se aseguró:


A) Las carteras de crédito de las sucursales de los tres bancos chipriotas ubicadas en territorio heleno. El patrimonio de los mismos había sido valorado por PIMCO en 16.2 mil millones de euros (3.1 mil millones menos que en los libros bancarios);

B) La propiedad de los edificios valorados en 250 millones de euros;


C) Los derechos y obligaciones inherentes a los depósitos valorados en 15 mil millones de euros en fecha 15 de Marzo de 2013.

D) La gestión de los recursos humanos. En Marzo de 2013 las sedes griegas de los tres bancos chipriotas contaban con 5268 trabajadores.


En el próximo capítulo se detallarán el perfil del Banco del Pireo y las razones de su elección.


Redacción y locución: Antonio Giovetti
Servicio técnico del blog: Sergio Pérez Pérez
Grabación y audio: Aless Vill
Imágenes: www.goldnews.com.cy, article.wn.com.


Fuentes:

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.efsyn.gr/arthro/promeletimeno-egklima-stin-kypro

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/765437/Article.aspx

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://olympia.gr/2015/02/09/%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CF%86/

http://www.cylaw.org/nomoi/indexes/2013_1_17.html